Η Χαρά στο Πνευματικό Μονοπάτι.

Ας εστιαστούμε για λίγο μέσα στην ύπαρξή μας για να  αντιληφθούμε την πραγματικότητά μας………που για το εσωτερικό μονοπάτι, είναι η  Ουσία της Ψυχής !

Μας διαβεβαιώνουν όλα τα ιερά κείμενα και οι φωτισμένοι Πνευματικοί Διδάσκαλοι που πέρασαν από την Ανθρωπότητα δια μέσου των αιώνων, πως η φύση της Ψυχής μας είναι
αιώνια μακαριότητα, χαρά και ευδαιμονία 

Και αναρωτιόμαστε: Αφού αυτή είναι η φύση μας, τι  είναι αυτό που μας αποτρέπει από να  την βιώνουμε,  και αντ΄αυτού, ζούμε μέσα στον πόνο, στην θλίψη,  και στην αγωνία ;

Σύμφωνα με την εσωτερική διδασκαλία, πρωταρχικό  αίτιο που μας εμποδίζει  να βιώνουμε μόνιμη χαρά και  Ευδαιμονία, είναι η Άγνοια. Η Άγνοια με τη σειρά της γεννάει τον εγωϊσμό, την ατομικότητα, την διαχωριστικότητα και την προσκόλληση του νού, στην ύλη και τα φαινόμενά της.

Αλλά τι ονομάζουμε άγνοια; Άγνοια λοιπόν είναι η αδυναμία  του φυσικού μας εγκεφάλου, δια μέσου της συνειδητής του λειτουργίας, να προσεγγίζει και να αναγνωρίζει τις ιδιότητες της Ψυχής και του Πνεύματος.  Μην έχοντας την δυνατότητα ο φυσικός εγκέφαλος να αντιληφθεί τίποτα άλλο πέραν του περιορισμού των 5 φτωχών του αισθήσεων, γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε  πιστεύοντας πως η ύπαρξή μας είναι αυτό το ελάχιστο-μηδαμινό-αδύναμο κομμάτι έκφρασης της δημιουργίας. Αυτή η αυταπάτη και παραίσθηση είναι η Άγνοιά του…..!

Είναι λοιπόν η συνειδητή μας κατάσταση,  που  εκλαμβάνει το περιορισμένο, το φθαρτό, το φαινομενικό,  το μη πραγματικό, το ανούσιο,  ώς αιώνιο,  αγνό, πραγματικό,  αληθινό,  ουσιώδες! Κατά συνέπεια βλέπουμε τον άνθρωπο μόνο ώς σώμα και τον κόσμο,  ώς αυτό που αντιλαμβάνονται και αισθάνονται τα όργανα των αισθήσεών μας…… Αυτός  ο περιορισμός  του νού μας είναι η μεγαλύτερη αυταπάτη…. που καταλήγει στον φόβο και την   δυστυχία.! Διότι αδυνατώντας ο νούς να αντιληφθεί  την σύνδεσή του με τη ψυχή αλλά και την ψυχή ωσάν  προεκβολή της Θείας Ουσίας,  μπαίνει σε μια κατάσταση απομόνωσης και αποκοπής. Παύει ν’  αντλεί, έμπνευση, δύναμη, αγάπη, πληρότητα, μακαριότητα, ευδαιμονία μέσα από την Πανδημιουργία και για τούτο αισθάνεται αδυναμία, μοναξιά και φόβο.  

Όλη μας  η αγωγή, η εκπαίδευση και οι επί μέρους επιστήμες της ορθολογιστικής θεώρησης που κατέχουμε, ενεργοποιούν και καλλιεργούν μονομερώς την δραστηριοποίηση του αριστερού ημισφαίριου του εγκεφάλου μας.

Αυτό είναι επιβεβαιωμένο  και από την επιστήμη που παραδέχεται πως μόνον το 1/10 των νοητικών δυνατοτήτων δραστηριοποιoύνται.

Το καθιερωμένο σύστημα εκπαίδευσης δένει πιο πολύ τον άνθρωπο,  με την υλική του πραγματικότητα η οποία του δημιουργεί  προσκόλληση  με τα φαινόμενα  της ύλης, του χώρου , του χρόνου και των αντιθέσεων.

Μην αντλώντας πληροφορίες καθόλου ο άνθρωπος, από το ψυχικό του και πνευματικό του αρχείο, αποκόβεται τελείως από την αντίληψη της ένωσής του με το Όλον και εγκλωβίζεται  μέσα σε αυτή την περιοχή της δημιουργίας. ‘Ετσι δεν κατανοεί τον λόγο  αποστολής  του πάνω στον πλανήτη αλλά ούτε, το γιατί συμβαίνουν όλα αυτά τριγύρω του.  

Ταυτιζόμενος ο νούς του ανθρώπου με την προσκαιρότητα της ύλης, αισθάνεται πως βρίσκεται σε μόνιμη απειλή η ύπαρξή του και μπαίνει σε αυτόματη θέση άμυνας. Ορθώνει αμυντικά προγράμματα και σχέδια επίθεσης ώστε να προστατευθεί από τους αόρατους εχθρούς του……

Έτσι  χωρίς να το γνωρίζει,  αρχίζει τον πόλεμο με τον ίδιο του τον εαυτό. Διαποτίζοντας τα πάντα τριγύρω του και μέσα του, από μη θετικά συναισθήματα και σκέψεις όπως: ζήλεια, θυμός, ανταγωνιστικότητα, ανασφάλεια, φόβο, διαχωριστικότητα,  σχηματίζει αρνητικούς κραδασμούς στο ενεργειακό του σώμα, τα οποία επιφέρουν αλλοίωση της κυτταρικής του δομής. Η συσσωρευμένη ένταση εχθρότητας  επιφέρει κάποια στιγμή στην κορύφωσή της, την έκρηξη της ασθένειας στο σώμα .

Πρόκειται για έναν διαρκή και ανελέητο πόλεμο ανάμεσα σε δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα της διάνοιάς μας : την ορθολογιστική και την συναισθηματική.

Όταν φτάσει στο σημείο να υπερφορτιστεί η συναισθηματική πλευρά της διάνοιας, οδηγούμαστε στην παράνοια και στην ψυχοπάθεια. ( αν και νοοπάθεια θα έπρεπε να είναι ο όρος για την νοητική διασάλευση διότι οι παθήσεις αυτές ουδεμία σχέση έχουν με την ψυχή). 

Η ανάγκη του συνειδητού πλέον νού για επιβίωση, αφυπνίζει την εγωϊκή τάση για κυριαρχία, εξουσία, δύναμη και ασφάλεια. Διοχετεύει  όλη του την δύναμη στο να εφευρίσκει τρόπους για περισσότερη  δύναμη και κυριαρχία.

Έτσι επεκτείνεται ο πόλεμος και η διαμάχη μέσα στις οικογένειες, στην κοινωνία και τελικώς σ΄όλη την ανθρωπότητα.

Εδώ, σ΄αυτό το σημείο ακριβώς,  επεμβαίνει ο προβολέας  της Αιώνιας Γνώσης, που διδάσκουν τα Πνευματικά Μονοπάτια. Φωτίζει με το Φώς της Εσωτερικής  Αλήθειας κάθε σκοτεινό σημείο του εγκεφάλου μας και αρχίζει η αποκάλυψη των πέπλων της Ίσιδας.

Με ποιο τρόπο; Εκπαιδεύει τον άνθρωπο, καλλιεργώντας την σταδιακή ενεργοποίηση  του υπόλοιπου μέρους του εγκεφάλου,  μέσα από ασφαλείς μεθόδους, ώστε να διαλύσει τα πέπλα της άγνοιας και την μονομερή λειτουργία του νού,  ώστε να κατακτήσει την ποθούμενη νοητική εξισορρόπηση.

Αφυπνίζοντας τις ιδιότητες της υπερσυνειδητής του λειτουργίας ο άνθρωπος,  κοινωνεί  με τα ανώτερα όργανα πρόσληψης υπερβατικών εννοιών. Συνδέεται με τις 1003 αύρες της πνευματικής του αντίληψης και αναπτύσσει  την ευθυκρισία και την διάκριση που οδηγούν με σταθερά βήματα, τον ενδιαφερόμενο, στο δρόμο της Αλήθειας, στον δρόμο της Χαράς και της Ευδαιμονίας.

Αναγνωρίζει την ύπαρξή του πλέον, ώς Πνευματική Οντότητα. Η πεποίθηση της θνητότητας εξαφανίζεται και βιώνει την αίσθηση της  Αιωνιότητας και της ένωσής του με τα πάντα. Η μεταμόρφωση αυτή εκδηλώνεται  ανάλογα, στον τρόπο που σκέπτεται, που εκφράζεται και  που ενεργεί. Βιώνει πως η ουσιαστική αποστολή της παρουσίας της ψυχής στους μορφικούς κόσμους είναι η δυνατότητά της να  μετουσιώνει την δόνηση της ύλης σε υψίσυχνη πνευματική δόνηση και να εναρμονίζει τους υλικούς κραδασμούς σε πνευματικούς κραδασμούς!

Έρχεται η ευλογημένη στιγμή όπου γίνεται ο ίδιος η έκφραση της αγάπης, της συμπόνιας, της δικαιοσύνης, της αρμονίας και της χαράς πάνω στον πλανήτη, πνευματοποιώντας κάθε στιγμή της ζωής του.    

Αυτή είναι η μεγαλύτερη εσωτερική και αναίμακτη επανάσταση που μπορεί να επιφέρει  κάποιος  στις οποιεσδήποτε  κοινωνικές  ή ατομικές κρίσεις.

Ποια δηλαδή;   Η μετουσίωση του περιορισμένου υλικού νου του ανθρώπου σε  Ολοκληρωμένη Πνευματική Διάνοια, ώστε να διαποτίζεται επιτέλους,  από το  Φώς της Αλήθειας.

Τότε θα νοιώσουμε τα κύτταρά μας να πάλλονται στον ρυθμό της Δημιουργίας. Θα ενώσουμε τις καρδιές μας με το μύρο της Αγάπης της Θείας Καρδιάς και Θα αισθανθούμε Συλλειτουργοί του Θείου Σχεδίου, βιώνοντας  την απελευθέρωση της Ψυχής,  από τα δεσμά και τους περιορισμούς της βαρυδονούμενης ύλης. 

Μόνον τότε θα εκλείψει η λέξη πόλεμος από τον Πλανήτη Γή και θα σεβαστούν τα  ίδια μας τα κύτταρα την Ύπαρξη τους. Μόνον τότε θα τιμάμε το σώμα μας, σαν ναό του Πνεύματος και τους συνανθρώπους μας, ως εκφράσεις του Θείου Όντος. Μόνον σαν αγκαλιάσουμε με Αγάπη την Ύπαρξή μας,  θα καταστούμε ικανοί να αγαπήσουμε τους γύρω μας. Μόνον τότε  θα βιώνουμε την αίσθηση της  ροής του Θείου Φωτός Εντός μας που  μας αποκαλύπτει τα πέπλα της φαινομενικότητας και  μας χαρίζει το Νέκταρ Της Αιώνιας Αγάπης, Της  Αιώνιας Ειρήνης,  και Της …..Αιώνιας Χαράς……. 

Νάστε ευλογημένοι…….!