Ο Αποσυμβολισμός του Ιούδα Ισκαριώτη

Διάκριση όχι Κρίση Νου, Καρδιάς

Εδώ ακριβώς πατάει και η συμβολική αλλά σημαντική παρουσία του Ιούδα του Ισκαριώτη!

Όλα μας τα παρέδωσε ο Γλυκύς Ιησούς μας....πέρα από την ταπείνωση, την αποταύτησή μας από την ύλη, την αυτοθυσία σαν απόδειξη αγάπης, την ανάσταση της ψυχής, την θεϊκής μας καταγωγής, δίδαξε και την διάκριση που πρέπει να έχει ο νους του ανθρώπου ώστε να αφήσει την καρδιά ελεύθερη να συντονιστεί με την πηγή της Αγάπης Του.     Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ξεχώριζε σε πολλά έναντι των υπολοίπων  μαθητών. Ήταν πανέξυπνος με διασυνδέσεις με τους γραμματείς, τους φαρισαίους. Ο μόνος γραμματιζούμενος, πολύγλωσσος, κοινωνικά αποδεκτός μαθητής συγκριτικά με  τους άλλους  μαθητές οι οποίοι ήσαν αγαθοί και αμόρφωτοι.... Ο Ιούδας από την πρώτη στιγμή που συνάντησε τον Δάσκαλο,  εκθαμβώθηκε από την παρουσία του  και πίστεψε πως ήρθε η πολυπόθητη γι αυτόν στιγμή ν ακολουθήσει τον αναμενόμενο Μεσσία. Βαθειά  μέσα του νόμιζε πως γνώριζε καλύτερα από τους άλλους μέχρι κι από τον ίδιο τον Χριστό,  τον ρόλο που έπρεπε να παίξει σαν Σωτήρας Βασιλεύς των Ιουδαίων και να κυριαρχήσει η δύναμη του Πνεύματός του Πάνω στην Ύλη με τον τρόπο που το αντιλαμβανόταν ο ίδιος.... Η Αλήθεια του Ιούδα είναι το πως Λάτρευε τον Δάσκαλό του μ΄όλη την δύναμη της καρδιάς του....και πως η πρόθεσή του ήταν να δεί το Μεγαλείο Του ν΄Αποκαλύπτεται.... όμως αλλοίμονο αυτό που αναγνώριζε ο νους του ήταν το μεγαλείο που θα ήθελε ο ίδιος γι Αυτόν κι όχι αυτό που γνώριζε ήδη η καρδιά του…ποιο δηλαδή? Πως ήταν ο αγαπημένος ταπεινός του Διδάσκαλος της Αγάπης και της αυτοθυσίας που θα προσέφερε την Ύπαρξή του Ολόκληρη, προς σωτηρίαν των Ψυχών τους και όχι των σωμάτων τους.

Είναι πολύ σημαντικό στον μονοπάτι της πνευματικής μας ανάπτυξης ταυτόχρονα με την καρδιά μας να εξαγνίζουμε κυρίως, αλλά και να τιθασεύουμε τον νου μας ούτως ώστε να λειτουργούμε μέσα από αγαθά κίνητρα κι όχι μέσα από τις προσωπικές μας επιδιώξεις, φαντασιώσεις, ανικανοποίητα, επιβεβαιώσεις....οι οποίες μπορεί να μας οδηγήσουν μέχρι και στην αυτοκαταστροφή....

Ένας νους ταραγμένος από τις φουρτούνες των επιθυμιών αλλοιώνει την δύναμη της ακτινοβολίας της αγάπης και την ντύνει με την σκουριά της ανάγκης για εκπλήρωση..

Ο  φίλος μας ο Ιούδας δεν μπόρεσε να πιστέψει στα μάτια του μέχρι και την υστάτη στιγμή πως οδήγησε στον σταυρικό θάνατο τον Αγαπημένο του ….δεν μπόρεσε η καρδιά του ν΄αντέξει την απάτη του νου του σε σημείο ώστε, να θέσει σε τέλεια αμφισβήτηση την ύπαρξή του και να αυτοκτονήσει….. υπάρχει και το ενδεχόμενο να μην μπόρεσε  ν΄αντέξει το  ότι, παρόλη την προδοσία του, Εκείνος ήδη γνώριζε….. και τον είχε συχωρέσει…..

Ας είμαστε σε εγρήγορση ο  Ιούδας παραμονεύει......μέσα μας….!